هنوز از شوک ناشی از انتخابات و اتفاقات ناشی از آن در حوزه بندر ترکمن، کردکوی و بندرگز، خارج نشده ام. و این را واقعاً نمی دانم که آیا باز هم مثل گذشته مجبوریم آنرا فراموش کنیم؟ از طرف دیگر نیز به نظر می رسد که حافظه اجتماع به شدت ضعیف باشد و هر چقدر هم که جمعی بخواهد آنرا در ذهن تکرار کند باز این نسیان پیروز میدان خواهد بود و باز در دوره های آتی تکرار گذشته ها.
تـرکـمـن لِر Türkmenler
وبـلاگـها و سـایـتـهـای تـرکـمـن هـاتـرکـمـن لِر Türkmenler
وبـلاگـها و سـایـتـهـای تـرکـمـن هـایک ترکمن با آلاادالاریم
کلیک : آلاادالاریم
نمی خواهم نوشته ام گزارش برگزاری مراسم بزرگداشت روز تولد مختومقلی فراغی در تالار فخرالدین اسعد گرگانی شهر گرگان باشد.
دو روز پیش (28 اردیبهشت) یکی از دوستان قدیمی که تعدادی از بهترین سالهای شباب را با هم پشت سر گذاشته بودیم با من تماسی گرفت. درست در همین روز منتهی چند سال گذشته در آن ایام که در حال تجربه دانشجو بودن به سر می بردیم در همین دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان خودمان که حالا در حال تبدیل به دانشگاه گلستان است به اتفاق دوستان و همفکران دانشجو و غیر دانشجوی دیگر با کمتریت بضاعت ممکن بنای مراسمی را در دانشگاهمان به عنوان یادبود یکی از بسیار شاعرانمان که از بزرگترین آنها نیز به شمار می رود، گذاردیم که هر چه بود و شد حاصل همت، یکدلی و عشق به صحرای یک یک آنهایی بود که بی ریا در پی نمایاندن واقعیتها و پیشینه فرهنگی خودی بودند که در مواردی بسیار حتی برای خود نیز ناشناخته یا کمتر شناخته شده بود و به این وسیله فرصتی پیش آمده بود تا بخش کوچکی از یک دنیا بی الطفاتی در حق فرهنگ این دیار و مردمان این سوی مرز آن که دیگر به زخم بزرگ و غیر قابل مداوایی برای اهالی آن تبدیل شده است را، مرهمی ببخشیم. بگذریم که چه شور و حالی بود و چه صفا و صمیمیتی که هر چه کاستی بود را به قوت تبدیل کرد.
دوست من خبر از برگزاری آن مراسم ولی در تالار فخرالدین اسعد گرگانی شهر گرگان می داد. حال نمی دانم چرا ولی من که در گرگان ساکنم بی خبر از چنین مراسمی بودم هرچند می دانم که هرساله در مقبره ایشان و شهرهای مختلف صحرایم مراسمی در بزرگداشتش برگزار می شود و سابقاً در همان سالهای شور و نشاط در مراسم مقبره وی و آنهایی که در شهرها برپا شده بود شرکت جسته بودم.
به اتفاق وارد تالار شدیم. در ابتدا گمان بردم که اشتباهی پیش آمده و لابد برنامه دیگری در حال برگزاری است یا اینکه اصولاً هیچ برنامه ای در کار نبوده و ما ناگزیر به برگشتیم. در همین اثنا بود که خوشبختانه به داخل سالن راهنمایی شدیم.
به محض ورود به سالن نیمه تاریک برگه ای را دریافت کردیم که ظاهراً برگه نظرخواهی بود. پس از یافتن صندلی خالی بلافاصله دریافتیم که صندلی های بسیاری از دیگر مناطق سالن نیز به راحتی قابل دسترس بوده و اصولاً حدود نیمی از صندلیهای این سالن کوچک هنوز خالی بودند هرچند که زمانی که ما به سالن رسیدیم برنامه شروع شده و اواخر سخرانیهای یکی از مسئولین بود.
از آنجاییکه در« سمینار بین المللی تبیین اندیشه های شاعر ایرانی ترکمن، مختومقلی فراغی» حضور داشتم، در ابتدای امر، تلاشهایم جهت پی بردن به انگیزه تهیه کنندگان برگه نظر سنجی با توجه به اینکه سئوال بارز آن ارزیابی بنده را در مورد سخنرانی آقای «دکتر کزازی» خواسته بود، موفقیت آمیز نبود. چه، بنده ارتباط ایشان را با مختومقلی فراغی و اصولاً با فرهنگ ترکمن نتوانستم بیابم ولی از سوی دیگر اجازه پیش داوری را نیز به خود ندادم و منتظر سخنرانی پرشور ایشان ماندم. شاید دکتر کزازی را می شناسید و ممکن است نام ایشان برای شما آشنا نباشد. (این داستان ادامه خواهد داشت)
درصدد مقایسه جامعه خودمان با آمریکا نیستم چون قیاسی مع الفارق خواهد بود. حال از هر جنبه ای که مورد بررسی قرار گیرد. ولی می خواهم موضوعی را مطرح کنم که حداقل برای خود من جالب توجه بوده و آن اینکه یکی از دو نامزد حزب دموکرات آمریکا جهت شرکت در انتخابات ریاست جمهوری، آقای باراک اوباما دارای اصالت کنیایی است. این به این معنی نیست که سایر شخصیتهای سیاسی سیاهپوست و رنگین پوست آن دیار همگی اصالتاً آمریکایی بوده و به سرزمینی دیگر تعلق ندارند، ولی آنچه که جالب به نظر می رسد اینکه پدر ایشان متولد و بزرگ شده کنیا بوده و مادر بزرگ مکرمه ایشان با نام مادر اوباما هنوز در اقلیم آفریقا و در یکی از روستاهای کنیا در قید حیات می باشند. و از اینکه نوه سیاستمدار و عزیزشان سناتور اوباما روزی بر مسند ریاست جمهوری آمریکا تکیه بزنند در پوست خود نمی گنجند. ظاهراً آقای اوباما هر از چند گاهی فرصت حضور در مزرعه مادربزرگ خود و کمک در کارهای مزرعه را نیز از دست نمی دهند.
« باشمارش آرای 12 حوزه؛ 12 نفر از منتخبان مردم به مجلس هشتم راه یافتند»
عنوان خبری است که خبرگزاری مهر در ساعت 1:27 روز شنبه 7/2/1387 (روز پس از برگزاری مرحله دوم انتخابات مجلس) در سایت رسمی خود مخابره نموده است. در ادامه این خبر آمده است:
«دقایقی پیش نتایج مرحله دوم انتخابات مجلس هشتم در 12 حوزه انتخابیه از 54 حوزه ای که دور دوم انتخابات در آنها برگزار شده است ، اعلام شد. به گزارش خبرنگار مهر مستقر در ستاد انتخابات کشور، براساس نتایج شمارش کل آرا در 12 حوزه انتخابیه 12 نفر از منتخبان مردم به این شرح به مجلس هشتم راه یافتند.»
این خبرگزاری در ادامه اسامی 12 نفر منتخب را ذکر نموده که منتخب حوزه کردکوی، بندرترکمن و بندرگز نیز در میان آنها دیده می شود «کردکوی و بندرترکمن و بندرگز: فیروزی» و در ادامه تاکید می کند که: «بنابراین گزارش، نتایج قطعی آرا در 12 حوزه انتخابیه از طریق نمایشگر دیجیتالی تعبیه شده در ستاد انتخابات کشور دریافت شده است.»
در ساعت 10:04 همان روز خبر دیگری در آن سایت با عنوان زیر مخابره می شود:
«منتخبان مردم در 44حوزه انتخابیه مشخص شدند/ 10حوزه درانتظار اعلام نتایج» که این بار با استناد به اطلاعیه های شماره 18 و 19 ستاد انتخابات کشور ضمن اعلام نتایج انتخابات 44 حوزه انتخابی منتخب حوزه کردکوی، بندرترکمن و بندرگز آقای محمد جواد نظری مهر اعلام می گردد.
چه کسی پاسخگوی چنین شائبه ای است؟ و چرا میزان که باید آراء ملت باشد چنین دستخوش تردیدهای جدی در منظر افکار مردمی می گردد که با اعتماد کامل به سلامت آراء خود در پای صندوقهای رای حاضر شده اند.
مقصود از نگارش این مقوله ترجیح هر یک از نامزدها بر دیگری حداقل از دیدگاه نگارنده نیست چون پیش از آنی که این مقصود مجال ظهور پیدا کند این تصمیم جمعی اکثریت رای دهندگان بوده که یکی را بر دیگری ترجیح داده، در حالیکه به نظر می رسد مصلحت اینگونه نبوده و قریب به یقین در آینده نیز همانگونه که در گذشته هم در این حوزه انتخابی به کرات دیده شده، به این روال پیش خواهد رفت. مگر آنکه در آینده قادر به درک و پذیرش واقعیتهای غیر قابل انکار این استان و پایبندی عملی نسبت به احترام به نظرات همنوعانی باشیم که علیرغم تفاوتهای زبانی و مذهبی به ایرانی بودن خود می بالند.
دور دوم انتخابات در حوزه های انتخابی گرگان-آق قلا، گنبد و بندرترکمن-کردکوی-بندرگز به پایان رسید و برندگان آن اعلام شد. اما در این بین در حوزه بندرترکمن، کردکوی و بندرگز شرایطی پیش آمد که بار دیگر باعث رنجش اکثریت صاحبان آراء آن گردید.
پس از مدتی نسبتا طولانی که از تولد این وبلاگ و نخستین پست آن می گذرد بار دیگر آمده ام تا از دغدغه های حال حاضرم بنویسم. بهانه امروز من برای نوشتن انتخابات است که بیشمار از آن سخن رانده و سطرهای طولانی از آن نوشته اند.
قطعاً مطالب وبلاگ حاضر در آینده قالب مشخصی پیدا خواهد کرد اما در حال حاضر برای نخستین پست که عنوان سرآغاز را برای آن انتخاب کرده ام مطلب خاصی ندارم و از سوی دیگر نمی توانم بدون اینکه بنویسم منتظر آینده ای باشم که ترسیم کننده قالب مشخص وبلاگم خواهد بود! با این حال به نظر می رسد بهترین واژه برای پست نخست "سلام" باشد.
پس سلامی به گرمی و وسعت دل زنان و مردان صحرایم به شما.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد